انشا درباره ی خاطره اردو

موضوع انشا:اردو
تا به حال دوبار از شهری که در آن به دنیا آمده ام و بزرگ شده ام خارج شده ام که اگر لطف مدرسه و اردوهای هرساله نبود تا به حال از پلیس راه رد نشده بودم.
نمیدانم واقعا نمیشد یا من نمیتوانستم.
خلاصه میخواهم ماجرای یکی از این اردوها را برایتان بگویم و اگر عمری باقی بود آن یکی را.
مدرسه اعلام کرده بود که در اردیبهشت اردوی کاشان داریم و هرکس میخواهد شرکت کند باید رضایت نامه کتبی از والدین بیاورد و ایضا کلی پول که من تا به حال از نزدیک این همه پول ندیده بودم
گرفتن رضایت نامه از پدر راحت ترین کار دنیا بود،چون پدر از خدا میخواست که چند ساعتی از دست من خلاص شود ولی، ولی گرفتن پول از پدر سخت ترین کار دنیا بود، و من از آنجایی که جرات مطرح کردن قضیه ی پول را نداشتم در همان ابتدا خیلی ماجرا را جدی نگرفتم.
اما یکی دو روز بعد که دیدم وشنیدم که بچه های کلاس یکی، یکی می آیندو در حالی که خنده همه ی صورتشان را پر کرده به همدیگر میگویند که رفتم ثبت نام کردم، احساس کردم من هم دلم میخواهد به اردو بروم.
جواد و میثم از جشن گلاب گیری حرف میزدند.
مچتبی و رسول از باغ فین، و احمد و علی از آبشار نیاسر.
ظاهرا همه ی بچه ها حداقل یکبار به کاشان سفر کرده بودند.
در راه برگشت از مدرسه با علی همپا شدیم.
علی گفت: حمید تو اردو نمیای؟
ومن نمیدانستم چه بگویم، خواستم دروغی سرهم بندی کنم اما مغزم قفل کرده بود.
علی با ما همسایه ی دیوار به دیوار است و وضع مالیشان خوب است.
وقتی به خانه رسیدم موضوع اردو را مطرح کردم و هی نق به جان مادرم زدم که من هم میخواهم به اردو بروم.
مادر گفت پیش بابا حرفی از اردو نزن که دوماهه اجاره ی مغازه رو نداده و اعصابش به هم ریخته و من بازهم نق زدم که مادر تیر خلاص را زد و گفت بابات اگه بفهمه یک کتک حسابی میخوری و من به یکباره ساکت شدم.
اردو پنج شنبه هفته ی آینده بود و من یک هفته وقت داشتم که پول را تهیه کنم ولی آخر از کجا؟؟
در کوچه ها پرسه میزدم و فکر میکردم و غافل از اینکه شب شده بود و من با یازده سال سن هنوز بیرون از خانه بودم.
درنبود من مادر به خانه ی اقوام زنگ زده بود و سراغ من را گرفته که قاعدتا کسی از من خبر نداشت.
و از آن جایی که زن ها سرعت انتقال رسانی سریعی دارند مادر ماجرای اردو را برای خاله هاجر و عمه ملیحه و آبجی معصومه و دایی محمود تعریف کرده بود.
حوالی ساعت ده و نیم به نزدیکی خانه رسیدم که با دایی محمود روبرو شدم. دایی رسیده نرسیده مرا یک کشیده مهمان کرد و کلی داد و هوار و …
فردای آن روز هرکدام از اقوام نامبرده مبلغی به مادر داده بودند و گفته بودند راهیش کن برود اردو.
پول را به مدرسه دادم و ثبت نام کردم. اما به اندازه ی بقیه خوشحال نبودم.
آبجی معصومه دوتا ساندویچ کالباس برایم آورد که با خودم به اردو ببرم. شب از فکر ساندویچ ها خوابم نمیبرد.
چند بار خواستم بروم و دخل ساندویچ ها بیاورم ولی مقاومت کردم، قبل از آن شب اینچنین مقاومتی نکرده بودم.
روز موعود رسید و سوار اتوبوس 302شدیم و راهی شهر کاشان شدیم.
شور و نشاطی در اتوبوس راه افتاده بود که تا آن روز ندیده بودم.
بچه هایی که سر کلاس ساکت و مودب بودند در اتوبوس حرکاتی میکردند که اصلا قابل باور نبود.
چون ناشی بودم ساندیچ ها را ته اتوبوس گذاشته بودم و آفتاب خورده بود و بو گرفته بود. این را وقتی فهمیدم که موقع ناهار هر کسی از ساکش ظرفی در آورد و مشغول خوردن شد.
سانویچ ها بوی بدی میداد مجبور بودم سربه نیستشان کنم.
دور ازچشم بقیه به زیر شمشادهای کنار خیابان پرتابشان کردم.
علی که فکر کرده بود من اصلا ناهاری برای خوردن ندارم با ظرف غذا نزدیکم آمد و گفت: مامان من خیلی غذا واسم گذاشته بیا با هم بخوریم. داخل ظرفش را دید زدم و با اکراهی ظاهری قبول کردم.
مادرش کباب شامی پخته بود و چه دستپخی!
علی کمتر ومن بیشتر خوردم.
در ادامه ی اردو دیگر از علی جدا نشدم.
به باغ فین رفتیم و گلاب خریدیم.
پایین آبشار نیاسر عکس گرفتیم. در را برگشت به آقا علی عباس رفتیم ودر صحن امامزاده فوتبال بازی کردیم. هر توپی که به من میرسید به علی پاس میدادم و علی سه گل زد و ستاره ی تیم شد.
در اتوبوس با علی کنار همدیگر نشستیم و کلی حرف زدیم و خندیدیم.
این اردو با همه ی ناکامیهایش هرچه نداشت یک دوست خوب برای من داشت.
میخواهم تابستان به سر کار بروم و پول اقوام را پس بدهم

انشا درمورد اردو ، انشا در مورد خاطره اردو ، انشا آخرین اردویی که رفته اید ، انشا راجب اردو ، انشا راجع به اردو ، انشا جدید درباره ی اردو